Globetrotter

Dit is Jerome Angus Graham III, geboren in Gnoemeborough te Schotland op 18 mei 1609. Thans woonachtig te Sint Michiels, Vlaanderen, België. Hij heeft een zeer bewogen leven achter de rug. Zijn volledige biografie is te lezen op http://www.travellinggnome.net/ .Van beroep is hij wereldreiziger, iets dat eigenlijk uit noodzaak geboren is, omdat hij op zoek is naar een land waar hij zich zich definitief kan vestigen, nadat hij in de jaren twintig van de vorige eeuw uit zijn eigen land verdreven werd. Hij heeft inmiddels 28 landen bezocht op 6 continenten en in totaal al 184.176 kilometer afgelegd. Toch heeft hij zijn einddoel nog niet bereikt. Daarom gaat hij graag met je mee op reis, vooral als je naar een land gaat waar hij nog niet geweest is. Het contact is te leggen via zijn website, waar ook foto's te zien zijn van de reizen die hij al gemaakt heeft. Dus ga je op reis en zoek je nog een innemende, intelligente en interessante reisgenoot, Jerome gaat graag met je mee, tenzij hij natuurlijk al op reis is.

Kamperen met Viola

Ik bewonder Viola Holt. Na haar onvrijwillige vertrek als presentatrice bij RTL-4 zit ze niet bij de pakken neer en grijpt van alles aan om de kost te verdienen. En dat doet ze blijmoedig. Samen met haar man was ze uitbater van indonesisch restaurant Tokoloko in Mexico, terug in Nederland begon ze een reiki-praktijk, ze was pr-medewerkster van een schoonheidskliniek, had een poosje een galerie, waar ze vooral haar eigen schilderijen probeerde te slijten en ze liet ze zich weken lang met een aantal anderen opsluiten in Hotel Big Brother, waar zij samen met Bonnie St. Clair voor de kijkcijfers zorgde. De dames lieten zich helemaal gaan en dat zien de meeste kijkers graag. Nu hoorde ik in RTL-Boulevard dat ze tegenwoordig haar geluk beproeft als interieurstyliste. In die hoedanigheid is ze ingehuurd om verslag te doen van de Kampeerbeurs te Leeuwarden, 40.000 vierkante meter tenten, vouwwagens, caravans, mobile homes en aanverwante artikelen. Hoewel ze "persoonlijk niets heeft met kamperen " leidt ze ons vol enthousiasme rond:

"en hiermee mag ik over de beurs tuffen, gas geven en daar ga je, ideaal ook voor op de camping"


"back to basics", daar wordt Viola niet vrolijk van;


"dan de vouwwagen, een kind kan de was doen" (met het droogrekje onder handbereik, zo te zien)


"of de meest luxe mobile home die er bestaat mét autootje in de mobile garage. Klep open, toet toet en rijden maar. Het is natuurlijk niet zo'n schatje als de mijne, want het is geen roadster, maar toch.."

"oh en dit vind ik leuk, een keuken, openklappen en koken maar, joepie, pasta's maken en laat de italiaanse lovers maar komen"

"en dan de klassieke caravan, ik ga even naar binnen, nou het is wel heel erg saai en je moet je overal doorheenwringen en dan die vreselijke vitrage, weg ermee, zo!"

Bedankt Viola voor de rondleiding, ik heb er van genoten, maar persoonlijk heb ik niet zoveel met kamperen en dat is na deze rondleiding niet anders geworden.

Vreemde vogels

In het Veemarktcomplex te Utrecht is momenteel een 'kleindierententoonstelling' . Hier zijn 7000 kleindieren te zien, konijnen, cavia's en vogels, hele vreemde vogels:

"het is een hobby, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed"

"het is wassen en föhnen, ik doe het al dertig jaar"

"wij zijn eigenlijk de waakhond (let op de achternaam) van de kleindieren"

Sluikreclame

Het is bekend dat de VVD een autovriendelijke partij is, maar gaat het sponsoren van de reclame voor Carglass niet wat ver? Of is dit wat de VVD bedoelt met glasheldere transparante politiek?

Michielmoe

Michiel Vos ontmoette in 2002 op het Idfa de documentairemaakster Alexandra Pelosi, het was liefde op het eerste gezicht, de twee trouwden en wonen sindsdien in New York. Niks bijzonders zou je zeggen, ware het niet dat Alexandra Pelosi de dochter is van Nancy Pelosi, de voorzitster van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Deze zogenaamde speaker bevindt zich in het middelpunt van de macht. Zij is - na de vice-president -de tweede in de lijn van opvolging bij eventueel overlijden van de president. Hiermee is Michiel Vos interessant geworden voor de Nederlandse pers. En dat is te merken. Het afgelopen verkiezingsjaar verscheen hij veelvuldig als Amerika-correspondent op televisie en radio, o.a. in Eén Vandaag, Met Het Oog Op Morgen en Nova. Nu zou me dat allemaal niets kunnen schelen, als Michiel wat vaker blijk zou geven van het feit dat het hem ook maar allemaal overkomen en in de schoot geworpen is. Maar Michiel koketteert zo ontzettend met zijn nieuw verworven status, hij verkeert iedere keer weer in een kinderlijke staat van opwinding als hij ten tonele verschijnt. Zit hij in een exclusieve bar in New York dan kan hij het niet laten ons te zeggen dat Paris Hilton aan het tafeltje achter hem zit. In een uitzending van Het Oog vlak na Kerst moest hij kwijt naast welke belangrijke mensen hij nu weer had gezeten tijdens een dineetje. Hij was ook de Nederlandse journalist die letterlijk 'het dichtst op de beëdiging van Obama had gezeten'. Rara hoe zou dat komen? En gisteravond in Het Oog was het weer zover, Michiel zou ons bijpraten over de benoeming van de speciale gezanten voor het Midden-Oosten en Afghanistan en ja hoor, hij wist natuurlijk al 28 uur eerder wie het waren, maar had nog even zijn mond moeten houden. Fijn Michiel, ik vind het allemaal heel fijn voor je, maar ik heb eerlijk gezegd een beetje genoeg Michiel gezien en gehoord. Ik ben een beetje Michielmoe. Je hebt je huidige werk vooral te danken aan je schoonmoeder, die deuren voor je opent die voor anderen gesloten blijven, dus iets meer bescheidenheid zou je sieren. Persoonlijk heb ik meer bewondering voor mensen die op eigen kracht, met doorzettingsvermogen en hard werken zich een positie weten te verwerven in een sector, zoals de omroep, waar doorgaans veel met kruiwagens wordt gewerkt.

Obameter

www.politifact.com

"Hello, we're home"

Net als zovelen in de ban van Obama heb ik gisteren vanaf 15.00 uur (9.00 uur lokale tijd) naar CNN gekeken om geen moment te hoeven missen van de inauguratie van Barack Obama en alles eromheen. Drie uur lang werd de spanning naar het moment suprême opgebouwd, iedere stap van de Obama's werd in beeld gebracht, eerst naar de kerk, daarna koffie drinken bij de Bushes (Michelle leek nog iets lekkers mee te hebben genomen van de plaatselijke patisserie),

de rit van het Witte Huis naar Het Capitool met uiteindelijk de opkomst van Barack Obama (voor mij hét hoogtepunt) en het afleggen van de eed ("congratulations, mister President").Tussendoor gesprekjes met mensen uit het publiek die al urenlang de kou trotseerden maar van wie het hart zo warm was dat de kou hen niet deerde, de aankomst van vips als Steven Spielberg en Dustin Hoffman

en onder in beeld allerlei wetenswaardigheden, zoals het feit dat Obama - na Lincoln en Ulysses Grant (?) - de derde president is uit Illinois en Joe Biden de eerste vice-president uit Delaware en dat het in Washington om 9.00 u. 23 graden Fahrenheit was, maar dat het aanvoelde als 11. Lastig dat men in de VS in andere eenheden rekent, maar voor de geïnteresseerden, het gaat hier om respectievelijke -5 en -11 graden Celsius. Gelukkig was het om 12.00 uur 28 graden Fahrenheit en gevoelstemperatuur 17, zijnde -2 en -8 graden Celsius.

Mijn emoties tot dan laten zich het beste omschrijven als opwinding, spanning, ontroering en blijdschap. Later kwam daar nog eens angst bij. Toen Barack en Michelle Obama na het officiële gedeelte op het inauguratieplatform, het uitzwaaien van de Bushes en de lunch tijdens de rit van het Capitool naar het Witte Huis uit de auto stapten bleek pas hoe bang ik ben voor een aanslag op zijn leven. Het leek wel of ik deel uitmaakte van de security. Zo blij als ik was voor de mensen die daar langs de kant stonden en hét moment van hun leven meemaakten, zo opgelucht was ik toen het presidentiële paar weer in The Beast stapte. Obama spiegelt zichzelf het liefst aan Abraham Lincoln en de media vergelijken hem regelmatig met J.F. Kennedy. Iedereen weet hoe het met deze twee is afgelopen, dus zo gek is het nu ook weer niet.

Gelukkig kon ik mijn televisiemarathon besluiten met een lach. Toen het gezin Obama het tijdelijke gebouwtje voor het Witte Huis betrad, van waaruit de inaugurele parade zou worden gadegeslagen en waar overduidelijk de beste vrienden van het gezin hen opwachtten, zei Michelle op droogkomische toon "hello everybody, we're home"! zoals je dat bij het openen van de voordeur zegt als je na een lange dag thuiskomt in de veronderstelling dat je niet de eerste bent die thuis is. Toen wist ik dat deze vrouw niet alleen intelligent en charmant is, maar dat zij ook nog eens een geweldig gevoel voor humor heeft.

"The time has come"

foto's: Reuters en Getty Images

Obama's vrouwen

Morgen verschijnt de Nederlandse vertaling van de biografie die Liza Mundy schreef over Michelle Obama. Het gezegde 'achter iedere succesvolle man staat een sterke vrouw' is zeker van toepassing op het echtpaar Barack en Michelle Obama. Zij is een bijzonder intelligente vrouw met een indrukwekkende cv, die haar werk tijdelijk op een laag pitje heeft gezet om Barack te steunen in zijn strijd om Het Witte Huis. Nu hij die strijd gewonnen heeft en dinsdag wordt beëdigd als vierenveertigste president van de VS zal zij niet terugkeren in haar topbaan. Maar algemeen wordt aangenomen dat haar carrière zich zal voortzetten achter de schermen in het Witte Huis en dat zij zal meedenken en -discussiëren over tal van zaken en haar man met name op het gebied van sociale zekerheid en gezondheidszorg van advies zal kunnen dienen. Een vrouw van haar kaliber vindt geen voldoening in het alleen maar vrouw zijn van en moederen. Zo'n geest wil geprikkeld worden en scherp blijven. Haar moeder neemt ook haar intrek in Het Witte Huis en kan zich als liefdevolle oma mede over de meisjes Malia en Sasha ontfermen. Barack Obama is temidden van vrouwen opgegroeid en gevormd, hetgeen volgens Michelle Obama altijd een rol zal spelen bij de beslissingen die hij neemt.

de stoute schoenen aantrekken

www.youtube.com/watch?v=d4Gc2uToAXA

Bushisms

Bushisms zijn versprekingen, 'onbedoelde wijsheden' van George W. Bush. En dat zijn er te veel om op te noemen. Het Amerikaanse Slate Magazine heeft er meer dan 700 verzameld, te lezen op www.slate.com/id/76886/ . Hilarisch is ook de 'Letterman's Top 10 George Bush moments' , te zien op You Tube, www.youtube.com/watch?v=rToKEnySb7s&eurl=Oh

Bush Bin Laden

Het presidentschap van George W. Bush stond na 9/11 in het teken van de 'war on terror', de strijd tegen 'Het Kwaad', gepersonifieerd in Osama Bin Laden, de leider van Al-Kaida, die de verantwoordelijkheid voor de aanslagen opeiste. In zijn visie is het decadente kapitalistische en arrogante imperialistische Westen in het algemeen en de VS in het bijzonder 'Het Kwaad' dat bestreden moet worden en is Bush een terrorist. De levens van deze twee mensen, die ieder zo hun eigen opvatting over 'Het Kwaad' hebben, zijn daarmee voorgoed verweven, hetgeen in deze foto mooi vormgegeven is. Van Bin Laden is de laatste tijd weinig vernomen. Onduidelijk is of hij nog leeft. Was Bush eind 2001 de populairste president van de VS ooit, nu bij zijn aftreden is hij - op Nixon na - de minst geliefde president ooit. Bredero zei het al: het kan verkeren.

design foto ©Mister Hepburn

Beauty and the Beast

Als Barack Obama a.s. dinsdag 20 januari beëdigd wordt tot president van de VS arriveert hij voor het eerst in zijn nieuwe dienstauto, The Beast. Volgens de Geheime Dienst de technologisch meest geavanceerde en veiligste auto ter wereld. Categorie B9, beschermingsfactor 9, als gaat het om een zonnebrandolie. In deze zwaar bepantserde auto, waarvan er "een aantal" gemaakt zijn en die per stuk "enkele miljoenen dollars" kosten, wordt de president geacht veilig te zijn, dat wil zeggen veilig tegen handvuurwapens, granaatinslagen, chemische aanvallen en brand. Zwakste schakel in het geheel is de chauffeur, die behalve de auto besturen ook moet anticiperen op onverwachte situaties. De auto moet - in noodsituaties - namelijk altijd blijven rijden. Worden de banden lekgeschoten dan kan de auto verder op massieve banden, melden de sensoren gif dan verandert de auto in een gesloten zuurstofcabine, wordt er vuur geconstateerd rond de auto dan treedt het brandblussysteem in werking en zo nog wat van die snufjes, die natuurlijk niet allemaal aan de openbaarheid worden prijsgegeven. Een rijbewijs BE is niet voldoende om te worden toegelaten tot deze chauffeurspool. Het gaat hier om zwaar getrainde jongens. De auto's gaan overal mee naar toe en rijden tegelijkertijd, maar wel allemaal een andere kant op, zodat niet duidelijk is in welke auto Obama zit, als hij er al in zit. Maar ja, de president mag dan in de auto veilig zijn, hij zal toch ook op een zeker moment uit de auto moeten stappen en dan? Laten we hopen dat Obama, die om zijn charisma wel vergeleken wordt met J.F. Kennedy, zijn ambtstermijn ongeschonden doorkomt.

Hugo Kaagman

Als treinreizigster vertrek ik meestal vanaf het voor mij dichtstbijgelegen station Amsterdam Rai. De voormalige kiosk op het perron wordt tegenwoordig gebruikt door de kunstenaar Hugo Kaagman (Haarlem,1955), in de jaren zeventig van de vorige eeuw begonnen in de Amsterdamse 'kraakscene' met in het oog springend graffitiwerk, door hem spuitkunst genoemd. Halverwege de jaren tachtig krijgt hij zijn eerste officiële opdrachten, waaronder een graffitikunstwerk op een wand aan het Waterlooplein. Inmiddels heeft hij wereldfaam verworven, heeft hij geëxposeerd in het Stedelijk Museum en is zijn werk te zien in Londen en Parijs en van Sint Petersburg tot Tokyo. Wachtend op de trein dood ik de tijd met het bekijken van zijn boeiende werk met veel details, waarin de actualiteit en universele thema's verwerkt zijn. Ze zetten altijd aan tot nadenken. Hierbij een paar voorbeelden van recent en wat ouder werk. Voor meer http://www.kaagman.nl/