ontknoping 'dakpansoap'

Vandaag beleefde de soap 'de vervanging van een dakpan' na anderhalf jaar dan toch eindelijk zijn ontknoping (zie het stukje 'dakpan' van 26 april). Maar toch niet geheel zonder slag of stoot. Vanochtend kwam, zoals afgesproken, een medewerker van De Key, weer een andere, de zesde(!) voor het bekende laatste loodje. Die wegen het zwaarst, zegt het spreekwoord. Hij keek uit het raam naar de kapotte dakpan en keek nog eens en zei niets. "Is er een probleem?", vroeg ik. "Ja", zei hij, "dit is een dakpan, een gewone dakpan, dat hadden ze tegen mij moeten zeggen. In de auto liggen twee dakpannen, maar dat zijn andere. Ik ga ze wel even halen, dan laat ik het u zien." Zo gezegd, zo gedaan. Zo kreeg ik vandaag een kijkje in de wereld van de dakpan. De ene dakpan is de andere niet, moet je weten. "Kijk", zei de beste man, "hier zit een opstaande rand, die moet eraf, dan zou hij goed zijn." "Hoe krijgen we die eraf", vroeg ik gemeen. "Die krijgen we er niet af, ik moet terug om een gewone dakpan te halen. Bent u de hele dag thuis? Want ik moet het vandaag afmaken. Ik neem er wel twee mee, dan laat ik er een liggen, misschien kunt u die nog een keer gebruiken." Dit leek mij een goed moment om te gaan gillen, maar ik wist mij gelukkig te beheersen. "Heel vriendelijk aangeboden van u, maar nee, doet u maar niet". Ik gaf hem mijn mobiele nummer, zodat hij niet voor een gesloten deur zou komen. Stel je voor, dat zou toch zonde van zijn tijd zijn! En tijd is geld, nietwaar? Om vier uur was hij terug en legde de pan. Soms overtreft de werkelijkheid de fantasie. Even de feiten bijwerken, een jaar en 7 maanden en 7 bezoeken van De Key is het dan toch, je zou bijna zeggen, volbracht. Ik wil voorlopig geen dakpan meer zien.