"Hello, we're home"

Net als zovelen in de ban van Obama heb ik gisteren vanaf 15.00 uur (9.00 uur lokale tijd) naar CNN gekeken om geen moment te hoeven missen van de inauguratie van Barack Obama en alles eromheen. Drie uur lang werd de spanning naar het moment suprême opgebouwd, iedere stap van de Obama's werd in beeld gebracht, eerst naar de kerk, daarna koffie drinken bij de Bushes (Michelle leek nog iets lekkers mee te hebben genomen van de plaatselijke patisserie),

de rit van het Witte Huis naar Het Capitool met uiteindelijk de opkomst van Barack Obama (voor mij hét hoogtepunt) en het afleggen van de eed ("congratulations, mister President").Tussendoor gesprekjes met mensen uit het publiek die al urenlang de kou trotseerden maar van wie het hart zo warm was dat de kou hen niet deerde, de aankomst van vips als Steven Spielberg en Dustin Hoffman

en onder in beeld allerlei wetenswaardigheden, zoals het feit dat Obama - na Lincoln en Ulysses Grant (?) - de derde president is uit Illinois en Joe Biden de eerste vice-president uit Delaware en dat het in Washington om 9.00 u. 23 graden Fahrenheit was, maar dat het aanvoelde als 11. Lastig dat men in de VS in andere eenheden rekent, maar voor de geïnteresseerden, het gaat hier om respectievelijke -5 en -11 graden Celsius. Gelukkig was het om 12.00 uur 28 graden Fahrenheit en gevoelstemperatuur 17, zijnde -2 en -8 graden Celsius.

Mijn emoties tot dan laten zich het beste omschrijven als opwinding, spanning, ontroering en blijdschap. Later kwam daar nog eens angst bij. Toen Barack en Michelle Obama na het officiële gedeelte op het inauguratieplatform, het uitzwaaien van de Bushes en de lunch tijdens de rit van het Capitool naar het Witte Huis uit de auto stapten bleek pas hoe bang ik ben voor een aanslag op zijn leven. Het leek wel of ik deel uitmaakte van de security. Zo blij als ik was voor de mensen die daar langs de kant stonden en hét moment van hun leven meemaakten, zo opgelucht was ik toen het presidentiële paar weer in The Beast stapte. Obama spiegelt zichzelf het liefst aan Abraham Lincoln en de media vergelijken hem regelmatig met J.F. Kennedy. Iedereen weet hoe het met deze twee is afgelopen, dus zo gek is het nu ook weer niet.

Gelukkig kon ik mijn televisiemarathon besluiten met een lach. Toen het gezin Obama het tijdelijke gebouwtje voor het Witte Huis betrad, van waaruit de inaugurele parade zou worden gadegeslagen en waar overduidelijk de beste vrienden van het gezin hen opwachtten, zei Michelle op droogkomische toon "hello everybody, we're home"! zoals je dat bij het openen van de voordeur zegt als je na een lange dag thuiskomt in de veronderstelling dat je niet de eerste bent die thuis is. Toen wist ik dat deze vrouw niet alleen intelligent en charmant is, maar dat zij ook nog eens een geweldig gevoel voor humor heeft.