maandag 26 mei 2008
vrijdag 23 mei 2008
Achteruit inparkeren
Het autoverhuurbedrijf Hertz organiseerde 20 mei jl. in Amsterdam het eerste Nederlandse Kampioenschap Achteruit Inparkeren Voor Vrouwen. Niet om het vooroordeel dat vrouwen dit niet kunnen te bevestigen, maar juist om het te ontkrachten. De winnares parkeerde haar auto in 19 seconden "op intuïtie" perfect in. Proficiat. Toch moet dit sneller kunnen, dus ga ik in training om volgend jaar mee te kunnen doen. Ruim dertig jaar geleden slaagde ik in één keer voor mijn rijexamen ("u bent een beetje nerveus, maar u rijdt uitstekend"), ondanks knikkende knieën, ondanks dat ik vergat de motor af te zetten voor een open brug en een dramatische hellingproef en ondanks het feit dat ik bij het 'straatje keren' maar tegen de stoeprand aan bleef hikken. "Misschien helpt het als u de auto in z'n achteruit zet". Oh ja, dank u wel. Het heeft nog dertig jaar geduurd voordat ik mijn rijangst heb overwonnen, ik rijd pas sinds drie jaar. De schrijfster Yvonne Kroonenberg deed het omgekeerd. "Na dertig jaar vertraging met de trein besloot ik het eens met de file te proberen". Ze nam rijles, maar zakte keer op keer voor het rijexamen en net toen ze had bedacht dat ze, zoals anderen een leven lang op paardrijles zitten, de rest van haar leven op autorijles zou zitten, slaagde ze toch nog. In het boekje Een ster aan het stuur beschrijft ze haar bevindingen. Uiteraard komt ook het parkeren ter sprake. Volgens haar bakken zowel vrouwen als mannen er niets van, maar trekken mannen er een behendig gezicht bij en geven vrouwen gewoon toe dat ze het niet kunnen. Yvonne Kroonenberg, die bekend werd met het boekje Alles went behalve een vent, zou Yvonne Kroonenberg niet zijn als ze niet nog een sneer naar de mannen zou geven."Een man die hem na vijf keer er nog niet in heeft, kan het met de liefde natuurlijk ook wel vergeten". Waarvan akte.
milieubewust
donderdag 22 mei 2008
Memento mori
Verscholen tussen de Schinkel en het Spijtellaantje ligt begraafplaats 't Huis te Vraag, genoemd naar herberg 'Te Vraghe', die hier vermoedelijk al rond 1400 stond. Hier kon men, behalve eten en drinken, de weg vragen naar Amsterdam, dat toen nog ver weg was. Rond 1650 werd op dezelfde plek door een rijke lakenfabrikant een landhuis gebouwd, 't Huys te Vraag. Er ontstond een kleine nederzetting van boerderijen, werkplaatsen, een molen en een kleine scheepswerf. De Schinkel was een druk bevaren rivier en op de Nieuwe Meer werd aan visserij gedaan. In 1890 werd het landhuis gesloopt en werd het stuk grond een begraafplaats, waar tot 1962 begraven werd. De rusttijd loopt tot 2012. Tot 1992 werd er geen onderhoud verricht en in de tussenliggende dertig jaar heeft de natuur hier iets tot stand gebracht dat nergens mee te vergelijken is, een paradijsje op aarde. Sinds 1992 woont kunstschilder Leon van der Heijden met zijn vrouw in de vroegere aula en onderhoudt hij de begraafplaats als een bijzondere tuin. Barbara den Uyl maakte een prachtige documentaire 'De klimop rouwt nog steeds' over deze man en zijn visie op het leven en de tuin. In 2007 verscheen van de hand van Leon van der Heijden het boek 'Huis te Vraag als wereld', uitgegeven door Stichting Uitgeverij Noord-Holland. Ooit ontdekte ik er tijdens een wandeling het graf van de moeder van mijn vader, de oma die ik nooit gekend heb, omdat zij jong stierf en waarvan ik niet wist dat zij hier begraven lag. Bij navraag in de familie bleken er ook nog twee neefjes van mijn vader op 't Huis te Vraag begraven te zijn. Zij kwamen tijdens de oorlog om het leven door zogenaamd 'friendly fire', een bombardement van de Engelsen in de buurt van Goes. Hun ouders hadden de twee jongetjes van 9 en 11 jaar juist van Amsterdam naar Zeeland gebracht omdat het daar veiliger zou zijn en ze bovendien voldoende te eten zouden hebben. Hoe wreed kan het lot zijn. Laten we hopen, dat als in 2012 de rusttijd afloopt, deze bijzondere tuin behouden blijft, in het besef dat er in het leven meer is dan geld alleen.

dinsdag 20 mei 2008
Lente
Het is lente en het bruist van het leven aan de Schilderskade. Een meerkoetje krijgt een eerste zwemles,
een paartje wilde eenden trekt erop uit met hun 8 pulletjes, 5 bruine en 3 gele,
en de uitheemse brutale Nijlgans voelt zich in Nederland prima thuis. Ontsnapten er ooit een paar uit een particuliere vogelcollectie, inmiddels leven er honderden in het wild in Nederland.
Achter, aan de balkonmuur, broedt een koolmeesje in een luxe vogelvilla, maar of het lukt daar beelden van te maken?
Opmerkelijke borden

SOS

zondag 11 mei 2008
Op een mooie Pinksterdag
Zon, water, bootjes, terrasjes, jeu de boules en dat allemaal om de hoek. T-splitsing Zuider-Amstelkanaal/Amstel, gezien vanaf de Weesperzijde (boven) en vanaf de hoek Amsteldijk/Jozef Israëlskade (onder), 11 mei 2008.
zaterdag 10 mei 2008
De comeback van Joop van Zijl
De Leeuw ontwaakt
De Nederlandse Leeuw ontwaakt langzaam en zal vanaf 7 juni brullen. Nederland zal oranjegekleurd zijn, brave huisvaders zullen zich in de vreemdste uitdossingen vertonen en zich als pubers gedragen, voetbal zal het gesprek van de dag zijn, alsof er niets belangrijkers in de wereld is, miljoenen Nederlanders hebben ineens verstand van voetbal en zullen de bondscoach bekritiseren, tv's zullen uitverkocht zijn, het bier niet aan te slepen, het aantal ziekmeldingen zal stijgen, echtscheidingen liggen op de loer. Er breken moeilijke tijden aan voor niet-voetballiefhebbers. Eén voordeel, tijdens de westrijden van het Nederlands elftal is het heerlijk rustig op straat, tijd voor een ommetje. De score komt toch wel tot je, door de openstaande ramen.
dinsdag 6 mei 2008
De grootste barometer van Nederland

Als ik wil weten wat voor weer het morgen zal zijn kan ik natuurlijk naar Gerrit Hiemstra, Marjon de Hond of Erwin Krol (in volgorde van voorkeur) kijken en luisteren, maar ik kan ook 's avonds achter op mijn balkon gaan staan en naar de dakomlijsting van het Okurahotel kijken. Hierin is namelijk een barometer verwerkt. De kleur van de omlijsting geeft aan wat voor weer het de volgende dag wordt. Blauw betekent strakblauwe lucht en zon, groen is bewolkt en regenachtig, wit is droog met wisselende bewolking. De komende zes nachten zal de kleur blauw zijn, want ons is tot en met tweede pinksterdag prachtig weer beloofd, maar ja, dat komt dan wel van Gerrit Hiemstra die vandaag in het achtuurjournaal het weer presenteerde en een week vooruitblikte. Dat kan het Okura dan weer niet. Gerrit gaf het weer - nadat het laatste journaalitem over het songfestival ging - 'douze points'.
maandag 5 mei 2008
bevrijdingsconcert
zondag 4 mei 2008
Hollandsche Schouwburg
In 1892 werd in Amsterdam in de Plantagebuurt, grenzend aan de joodse buurt, de Hollandsche Schouwburg gebouwd, een populair en druk bezocht theater. In 1941 werd door de Duitsers de naam veranderd in Joodsche Schouwburg. Vanaf dat moment mochten er alleen nog joodse musici en artiesten optreden voor een uitsluitend joods publiek.Straatnamen
Na de oorlog werden de meeste oorlogsnaamgevingen direct teruggedraaid. Sommige straatnamen kregen voorgoed een andere naam. De Duitschestraat in Rotterdam bijvoorbeeld werd de Zweedsestraat en de Amsterdamse Euterpestraat, waar de Sicherheitsdienst tijdens de oorlog zijn hoofdkwartier had werd omgedoopt tot Gerrit van de Veenstraat, de eerste in een lange reeks straten vernoemd naar verzetshelden. Meer informatie op www.allesoverstraatnamen.nlzaterdag 3 mei 2008
KRO's Kindertijd
Werd ik gisteren fietsend in de Kerkstraat door een alleraardigste jongen tegengehouden met het verzoek even te wachten in verband met een televisieopname voor KRO's Kindertijd,
zo werd ik vandaag opnieuw tegengehouden door dezelfde jongen op de hoek van de Achtergracht en de Amstel, waar opnames plaatsvonden voor hetzelfde programma. Ook toevallig. Dan maar even de camera tevoorschijn halen en mijn eigen opnames maken.
donderdag 1 mei 2008
ganzen
eerst wassen
Op het Roeterseiland in Amsterdam huist een groep ganzen. Als je daar regelmatig langskomt ontdek je dat ganzen ook een dagpatroon hebben. Op gezette tijden op vaste plaatsen om zich te wassen, te eten, zich te verpozen of te slapen. Bij mooi weer strijken de studenten van de wiskundefaculteit van de UvA neer op hetzelfde grasheuveltje waar de ganzen verblijven, die zich hierdoor geenzins laten verstoren. Een bewoonster van het nabij gelegen Sint Jacob brengt de ganzen iedere dag het overgebleven brood. Zodra ze haar bespeuren komen ze luid gakkend naar haar toe en eten uit haar hand.
dan eten
Kunst voor een koopje
De wens om de collectie van het museum toegankelijker te maken voor een breed Nederlands publiek (90% van de bezoekers komt uit het buitenland) heeft de zakelijk directeur van het Rijksmuseum, Jan Willem Sieburgh, doen besluiten de samenwerking te zoeken met de Hema (Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij, sinds 1926). "Zoals de Hema er is voor iedereen, voor jong en oud, rijk en arm, zo wil ook het Rijksmuseum uitstralen dat het van en voor iedereen is". De ontwerpers van de Hema kregen alle vrijheid om motieven uit de collectie te kiezen voor een reeks nieuwe "frisse" producten, die kunst en design in zich verenigen. Dit resulteerde in 55 nieuwe artikelen, zoals babyrompertjes, theedoeken, toilettasjes, schrijfwaren, chocoladerepen, paraplu's, serviesgoed en dienbladen. Niks kunst is elitair. Na het monopolie op Jip en Janneke producten heeft de Hema hiermee opnieuw een klapper binnengehaald. Ook het Rijksmuseum zelf vaart er wel bij, want in de eigen winkel, waar ik ooit werkte, wordt ook een deel van de producten verkocht, vooral aan buitenlandse toeristen, die niet zo gauw in de Hema komen. Nu het museum - op de Zuidvleugel na - tot 2013 wegens verbouwing gesloten blijft (10 jaar dicht, schande!) kan het 'Rijks' alle extra aandacht en inkomsten goed gebruiken. Pecunia non olet, ook niet in de kunstwereld .
Als bewoonster van de Schilderskade mag het topstuk dienblad met afbeelding 'Kinderen der zee"van Jozef Israëls natuurlijk niet ontbreken in mijn huishouden. Gelukkig heb ik nog steeds connecties in de museumwinkel van het Rijksmuseum. Het edelkitsch blaadje is onderweg. De mokken met het Melkmeisje van Vermeer waren in een mum van tijd uitverkocht.Rail away
Tosca Niterink is terug
Na een afwezigheid van 11 jaar waarin het volgens eigen zeggen "een tijdje niet zo goed met haar ging, ik was uitgekakt", is Tosca Niterink weer terug. Samen met haar vriendin Anita Janssen, ook wel bekend onder de naam 'Haagse Annie' komt zij met het programma Peper&Zout Pioniers, hilarische vakantiefilmpjes die zij de afgelopen jaren maakten in India, Birma,Thailand en Laos. "Wat Chris Zegers heeft laten liggen, daar happen wij toe, de humor ligt op straat, dus in het buitenland ligt die ook op straat." Holland Doc gaat de filmpjes uitzenden, waarmee het programma onbedoeld enige pretentie krijgt. "Het is natuurlijk een grote grap dat je met je vakantiefilmpjes op een documentairekanaal komt", zeggen de twee dames hierover. Natuurlijk wordt er altijd weer gevraagd naar een eventuele hernieuwde samenwerking met Arjan Ederveen, met wie ze o.a. Theo en Thea en Creatief met Kurk deed, programma's die hen wereldberoemd in Nederland maakten. Hierover zegt Tosca: "ik zal in de toekomst misschien nog wel iets met Ar kunnen doen, maar geen Theo en Thea, dat is zo geweest, zoiets kun je niet terugdraaien, bovendien zijn Ar en ik best een beetje uit elkaar gegroeid". Holland Doc zendt 9 afleveringen van Peper&Zout Pioniers uit van 3 t/m 9 mei.Voor uitzendtijden http://www.hollanddoc.nl/ . Op de website http://www.peperenzouttv.nl/ is de eerste aflevering 'Schiphollen en stilstaan' al te zien. Geweldig! Kijk dan ook even onder 'Look-a-like Eregalerij'. Blij dat Tosca weer terug is.




