Irritaal

De onvolprezen Jaap de Berg schreef bovenstaand column in 'irritaal' of zoals hij het noemt 'jeuktaal'. Op http://www.irritaal.nl/ kan men een stem uitbrengen op het irritantste woord van 2008. Er is keuze uit 52 mogelijkheden. Helaas kun je maar voor één woord of uitdrukking kiezen. Lastig. Wordt het 'ik heb zoiets van', 'zeg maar', zich irriteren aan, zich beseffen (onpersoonlijke of wederkerende werkwoorden, kom daar nog eens om), 'een stukje ...' (en dan bedoel ik geen stukje taart, maar bijvoorbeeld een 'stukje emotie') het '...gebeuren' (zoals bijvoorbeeld in het 'televisiegebeuren'). Allemaal woorden of uitdrukking waar ik jeuk van krijg. Omdat ik onderscheid wil maken tussen lelijk taalgebruik en fout taalgebruik heb ik uiteindelijk gekozen voor 'hun hebben' of elk ander werkwoord, omdat dit zo'n basale fout is, grammatica op het niveau van de basisschool. Derde persoon meervoud: ik jij hij wij jullie zij. Hoe moeilijk kan dit zijn? Toch komen er hele volksstammen, zogenaamde 'Hunnen' van de basisschool die hun zeggen waar het zij moet zijn. Staan er inmiddels onderwijzers voor de klas die het ook niet meer weten of worden leerlingen niet meer gecorrigeerd? Ze nemen het mee naar het voortgezet onderwijs, (v)mbo, zelfs hbo en niemand die er wat van zegt. Zo woekert het maar voort. Hoe zo is er iets mis met het onderwijs in Nederland?
Onlangs vertelde een kennis mij de volgende anekdote. Zij werd door iemand aangesproken op het gebruik van zij: "Jij zegt altijd zij, maar dat is toch fout?, het moet toch hun zijn?" Gelukkig heeft deze kennis even de tijd genomen om uit te leggen hoe het zit. Eén 'Hun' minder. We hebben er maar om gelachen. Wat moet je anders?

Minister van Waaiken moet waaiken

Ella Vogelaar, minister van Wonen, Wijken en Integratie, is afgetreden. De reden volgens haar eigen verklaring: "de partaailllaaiding vindt de resultaten op haar belllaaidsterraainen onvoldoende". Spaaitig voor haar. Ja, politiek Den Haag is een slangenkuil. Eén pluspunt, ze kraaigt nu taaid voor spraaklessen. Zo kan ze bij de logopedist misschien haar aai kwaait. Sterkte Ella.

'Mama Africa'

In de vroege ochtend van 10 november overleed onverwacht 'Mama Africa', Miriam Makeba, op 76-jarige leeftijd na een optreden in Italië. De vrijdag daarvoor stond ze nog op het podium van Paradiso in Amsterdam. Samen met de jongens van de band, waaronder haar kleinzoon, vierde ze daar de avond voor het concert nog de overwinning van Obama. Behalve de zangeres met die prachtige stem, die ons zo veel schitterende nummers nalaat, was ze ook de vrouw die haar leven lang streed tegen onrecht, in de eerste plaats tegen de apartheid in haar geboorteland Zuid-Afrika. Een moedige vrouw, net als Rosa Parks, die opstond tegen onrecht, stelling nam en de consequenties daarvan aanvaardde. Met alle eenzaamheid en verdriet die daarmee gepaard ging. Dertig jaar lang mocht ze Zuid-Afrika niet in, zelfs niet om haar moeder te begraven. Ze moest wachten tot -een andere uitzonderlijke persoonlijkheid - Nelson Mandela president werd van Zuid-Afrika. Hij nodigde haar uit terug te komen naar haar geboorteland. Op 10 juni 1990 zette ze voor het eerst na al die jaren weer voet op vaderlandse bodem.

Is this the little girl I carried?
Is this the little boy at play?
I don't remember getting older, day by day
Sunrise, sunset, swiftly fly the years
One season following the other,
Laden with happiness and tears.

When did she get to be a beauty,
When did he grow to be so tall,
Wasn't it yesterday when they were small?
Sunrise, sunset, swiftly fly the years
One season following the other
Laden with happiness and tears.

Miriam Makeba: Sunrise, Sunset,

"This is our moment, this is our time"

Rosa Parks weigerde in 1955 haar zitplaats in de bus af te staan aan een blanke, zoals de wet in Alabama dat toen voorschreef. Ze weigerde ook de boete van $ 10,-- die ze hier voor kreeg te betalen en werd gearresteerd. Haar zaak werd uitgevochten tot voor het Amerikaanse Hooggerechtshof, die haar in het gelijk stelde. De scheiding tussen zwarten en blanken werd ongrondwettig verklaard. In 1961 wordt Barack Obama geboren. Toen Rosa Parks in 2005 overleed werd haar lichaam opgebaard in het Capitool, als eerbetoon aan deze eenvoudige moedige vrouw, die de wereld liet zien dat één persoon de wereld kan veranderen.

Op 4 november 2008 wordt Barack Obama gekozen tot president van de VS, de eerste zwarte president van een land dat vijftig jaar geleden nog rassensegregatie kende. Helaas heeft Rosa Parks deze historische gebeurtenis niet meer mogen meemaken.

Obama weet met zijn indrukwekkende en bezielende speeches, met zijn oprechte geloof in een betere rechtvaardiger maatschappij vele Amerikanen die hun vertrouwen in de politiek kwijt waren ervan te overtuigen dat iedere stem telt. De maatschappij is de som der individuen. Onverschilligheid en cynisme leiden tot niets. Geloof in idealen, maatschappelijke betrokkenheid en persoonlijke verantwoordelijkheid nemen wel. "Yes we can". Verandering is mogelijk. En ze kwamen, in groten getale, de kiezers, uren stonden ze soms in de rij en ze kozen overtuigend voor Obama. Niet alleen in Amerika was het feest, voor mijn gevoel ging er een golf van blijdschap en ontroering over de hele wereld, in het besef getuige te zijn van een heel bijzonder moment. Obama heeft niet alleen vele Amerikanen weer hoop gegeven, wereldwijd hopen mensen dat Obama's verkiezing, zijn streven naar dialoog en verzoening, z'n weerslag zal hebben op de wereldpolitiek. Ik denk dat zelfs McCain blij is. 'Gelukkig, een blamage is mij bespaard gebleven', moet hij gedacht hebben. God bless Barack Obama.

"Out of many, we are one"