19 juli hoopt Nelson Mandela 90 jaar te worden. Vrijdagavond werd in Londen ter gelegenheid hiervan een groot concert georganiseerd met als doel geld binnen te halen voor de strijd tegen aids, de ziekte waaraan Mandela twee zoons verloor. Mandela was zelf aanwezig en heeft het publiek toegesproken. Op het podium verscheen, ondersteund door zijn vrouw, een rijzige oude broze man, traag, maar indrukwekkend. Net als met zijn vrijlating in 1990 was hier het besef getuige te zijn van een historische moment. Mensen huilden van ontroering, deze uitzonderlijke man, een der grootsten uit ons tijdsbestek, in levenden lijve te zien in waarschijnlijk zijn laatste publieke optreden. Een vriendelijke, eenvoudige, waardige en wijze man, die zelfs na 27 jaar gevangenschap op Robbeneiland begreep dat wrok en wraak hemzelf en zijn land niet verder zouden helpen en die na zijn vrijlating een boodschap van vergeving en verzoening verkondigde. Zo vond er in Zuid-Afrika een geweldloze omwenteling plaats, de Apartheid werd afgeschaft en Mandela werd president van het land dat hem ooit als staatsgevaarlijk had opgesloten. Laten we hopen dat zijn opvolgers zijn erfenis niet verkwanselen. Voor mij het meest ontroerende moment in zijn optreden was het moment dat zijn vrouw tegen hem zei: "if you can wave papa, please wave papa"" en hij deed het, deze lieve oude man zwaaide en lachte naar het publiek, misschien wel voor het laatst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten