Actrice Josée Ruiter (1947) is bij de laatste lintjesregen benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Nu vermeld ik dit niet omdat ik deze hoge Koninklijke onderscheiding zo belangrijk vind, maar wel omdat ik vind dat deze geweldige actrice hiermee de erkenning en waardering krijgt die haar toekomt, terwijl ze voor mijn gevoel onvoldoende bekend is bij het grote publiek. Mijn eerste kennismaking met haar gaat terug naar 1974 toen ik als aankomend studente in Leiden in de introductieweek de film Kind Van De Zon zag, waarin Josée Ruiter op indrukwekkende wijze de hoofdrol vertolkt van Anna, een meisje dat het ouderlijk huis verlaat en in Amsterdam op kamers gaat wonen en geleidelijk aan ernstige psychische problemen krijgt. De film werd gemaakt als voorlichtingsfilm in opdracht van de Stichting Pandora, de belangenvereniging voor (ex)psychiatrische patiënten, maar werd een groot succes als bioscoopfilm. Naast Josée Ruiter speelden o.a. mee: Dora van der Groen, Johan ter Slaa, Ramses Shaffy, Cox Hobbema en Kitty Courbois. In 1982 zag ik de actrice op de planken in Medea samen met Canci Geraedts en wederom maakte ze een verpletterende indruk. Van deze toneelproductie is ook een filmregistratie gemaakt. Josée Ruiter speelde in talloze toneelstukken, films en televisieproducties. Na haar breuk met het Nationale Toneel eind jaren negentig is ze voor zichzelf begonnen en heeft ze een aantal - door haarzelf geschreven - solovoorstellingen gespeeld, o.a. over Wilhelmina, de vrouwen van Tsjechov, Couperus en de laatste over Colette, die nog tot in 2009 loopt. Voorstellingen voor de fijnproever. Daarna gaat ze het rustiger aandoen. Dus gaan, zolang het nog kan.