Zondagavond jl. heb ik mogen genieten van een prachtig concert in het nieuwe Bimhuis, gehuisvest in het al even prachtige Muziekgebouw aan 't IJ. In het kader van het World Music Theatre Festival trad hier Yasmin Levy op. Deze uit Jeruzalem afkomstige zangeres zingt in het Ladino, de taal van de Sefardische Joden die aan het eind van de 15e eeuw door de Spaanse Inquisitie uit Spanje verdreven werden (evenals de Moren, zoals de moslims toen heetten) en zich verspreidden over Zuid-Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten. De taal, ook wel Judeo-Español genoemd, een mengeling van Oud-Castiliaans en Hebreeuws met Arabische invloeden is bijna uitgestorven en bestaat vooral nog in liederen, melancholieke liederen die verhalen van liefde en verlangen. De liederen zijn eeuwenoud en zijn van generatie op generatie overgedragen. Ook Yasmin kreeg ze met de paplepel ingegoten en ziet het min of meer als haar taak deze muziek te bewaren voor volgende generaties. Nu is zij niet de enige die dit doet. Ook Lena Rothstein bijvoorbeeld zingt 'cantos Judeo-Españoles', maar waar zij de liederen zo authentiek mogelijk zingt, heeft Yasmin een eigen stijl ontwikkeld, die soms resulteert in iets te gepolijste uitvoeringen, zoals in 'Una Noche Mas' en 'Vengo'. Hier kwam de naam Julio Iglesias even bij mij op, hetgeen naar mijn mening geen aanbeveling is. Laat dat geen reden zijn om niet via haar website http://www.yasminlevy.net/ fragmenten van deze muziek te beluisteren, muziek die herinnert aan een tijd dat joden en moslims vreedzaam samenleefden in een hoogstaande cultuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten