Hillary Clinton heeft de voorverkiezingen in Pennsylvania gewonnen en blijft in de race om de Democratische presidentskandidatuur. Er lijkt maar geen eind te komen aan de strijd. De euforie rond Obama lijkt enigszins geluwd. Zijn opmerkingen over "verbitterde"Amerikanen die hun heil zoeken in religie en wapens omdat ze het economisch niet kunnen bolwerken zijn niet goed gevallen. Zowel Hillary Clinton als John McCain noemen hem elitair. Hoewel Obama aan de leiding blijft in aantal gewonnen staten, kiezers en gedelegeerden, is het nog steeds niet genoeg voor de kandidatuur. Hillary loopt op hem in en het gaat er steeds meer naar uitzien dat geen van beiden voldoende gedelegeerden zullen binnenhalen en dat de zogenaamde superdelegates de beslissing zullen moeten brengen. Zal ze dan toch nog.......? Het zou zo maar kunnen. Omdat de verwachting is dat Clinton meer kans maakt om McCain te verslaan dan Obama, kan dat wel eens in haar voordeel uitvallen, maar het zal de partij verscheuren. Al dat gehakketak over en weer tussen de beide kemphanen doet de eenheid binnen de Democratische partij toch al geen goed. In plaats van campagne te voeren tegen de Republikeinse kandidaat wordt er een verbeten interne strijd gestreden. Bovendien ligt John McCain niet zo heel slecht bij veel Democraten. Straks wordt het "twee honden vechten om een been, de derde loopt er ras mee heen". Al die energie, al die tijd en al dat geld en dan uiteindelijk met lege handen staan. Je moet er maar zin in hebben. Maar ja, de macht trekt en alle spelers kennen de risico's van het spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten