Museumkatten

De Hermitage in Sint Petersburg huisvest tientallen katten die 'in dienst zijn' als muizen- en rattenvanger. Hoewel hun werkterrein tegenwoordig uitsluitend in de catacomben van het museum ligt, duikt er ook wel eens een bovengronds op, liggend op het hoofd van een standbeeld bijvoorbeeld. Tweehonderd jaar geleden deden deze 'katten-tegen-ratten' hun intrede in het winterpaleis van keizerin Elizabeth I. Tot aan de oktoberrevolutie van 1917 kregen ze een maandelijkse voedselvergoeding uit de schatkist van de tsaar en werden zij verzorgd door speciale bedienden. Onder het sovjetregime bleven de katten, maar verdween de staatstoelage. De katten werden verzorgd door vrijwilligers. Tijdens de belegering van Leningrad in de Tweede Wereldoorlog stierven alle katten, maar na de bevrijding in 1945 kwamen er weer nieuwe. Omdat er niet aan geboorteregulering werd gedaan, de katten werden niet 'geholpen', zoals wel gezegd wordt, ontstond er een overbevolking. Het teveel aan katten werd 'overgeplaatst' naar het platteland. Inmiddels worden de katers gecastreerd, maar toch is er sprake van aanwas, omdat er veel zwerfkatten komen aanlopen. Het museum voert campagne om een goed thuis voor deze beestjes te vinden.

Iedere ochtend wordt er in de speciale 'kattenkeuken' in de kelder voor de katten een maaltijd bereid, een pap van boekweit en rijst. 's Middags krijgen ze brokjes.

20 juni 2009 opent de Hermitage Amsterdam, dat een van de topattracties van de hoofdstad belooft te worden. Laten we hopen dat met de kunstschatten uit Sint Petersburg ook de traditie van de museumkatten naar Amsterdam komt. De eigenlijke schatten natuurlijk. Ik meld me direct aan als vrijwilligster.