Afvallige

Twee maanden geleden behoorde ik nog tot de (in het vorige stukje vermelde) 1 miljard mensen met overgewicht. Overigens zonder het te weten. Tijdens een routinebezoekje aan de huisarts werd ik uitgenodigd om op de weegschaal te gaan staan. Blijkbaar zag de huisarts iets dat ik zelf nog nog niet in de smiezen had. 'Hoeveel denk je dat je weegt?', vroeg ze. Omdat ik acht jaar geleden de weegschaal de deur heb uitgedaan, was mijn antwoord een schatting, maar omdat ik ook al acht jaar dezelfde kledingmaat heb, was ik overtuigd dat ik er met mijn schatting niet ver naast kon zitten. 'Nou het is wel ietsje meer', zei ze. Ik deed er vijf kilo bovenop. 'Nee, nog wel iets meer'. Ik begon me wat ongemakkelijk te voelen en bij het vernemen van mijn gewicht zat ik er verslagen bij. Zoveel had ik nog nooit gewogen en zoveel wilde ik ook niet wegen. Ik voelde me ineens heel dik. Blijkbaar had ik het omgekeerde van anorexia, ik zag mezelf dunner dan ik in werkelijkheid was. De dokter toonde mij op de computer een tabel (de zgn. body mass index) die aangeeft hoe je ervoor staat: in de blauwe zone leg je te weinig gewicht in de schaal, groen is goed, oranje is te veel en 'in het rood staan' betekent in dit geval veel te veel hebben, obesitas dus. Ik zat midden in het oranjevak en in dit geval houden wij daar niet van. Geen daden - hooguit te veel eten - en al helemaal geen roem. Hoe dan ook, de mededeling kwam aan als een mokerslag en had het gewenste effect. Dezelfde dag is er een streng regime ingegaan, de weegschaal (die tegenwoordig ook al een geheugen blijkt te hebben) kwam terug in huis, calorieën werden geteld en nu twee maanden later ben ik 1/8 van mijn gewicht kwijt en zit ik in het groen. Daar zat ik altijd al graag. Vanochtend bij de vleesafdeling van de supermarkt dwaalden mijn gedachten af. Tien kilo speklappen, dat is een hoeveelheid! En dat was ik kwijt. Opgegaan in het niets, verdwenen, weg. Kilo's zijn eigenlijk net aandelen, dacht ik, ze kunnen zomaar vervluchtigen. 'Ik maak me geen zorgen, 't trekt wel weer aan' zei een kennis met veel aandelen me onlangs. Hij had veel geld verloren door de kredietcrisis. Dat is dan wel weer een verschil met kilo's, die zie je liever niet meer 'aantrekken'. Hoewel ik letterlijk minder mens ben geworden voel ik me daar heel goed bij.