Opschoonaktie

Twee weken geleden verschenen er op het gedeelte van de Schilderskade waar ik woon de eerste borden met het opschrift 'fietsen worden verwijderd i.v.m. werkzaamheden op 4 februari 2009'. Welke werkzaamheden dat waren bleef onvermeld. In de dagen daarna bleken de bordjes zich snel voort te planten. Bij iedere boom, lantaarnpaal, 'nietje' en fietsenrek stond een bord, soms wel twee. Een paar dagen geleden kwamen daar nog eens borden bij bestemd voor automobilisten 'wegsleepregeling op 4 februari 2009'. Voor het eerst werd nu ook duidelijk waarom. Eronder stond namelijk 'i.v.m. opschoonaktie'. Over een stukje straat met een lengte van niet meer dan 100 meter telde ik zo'n 25 bordjes! Pas gistermiddag (één dag voor de 'aktie') trof ik bij de post een brief van het stadsdeel waarin nadere uitleg werd gegeven. 'Tijdens de actie (compliment aan afdelingshoofd A. Klop voor de correcte schrijfwijze) reinigen we de straat, herstellen we kleine gebreken aan de bestrating, we plegen extra onderhoud aan het groen, waar nodig worden bomen gesnoeid, aanwezige putten leeggezogen en fietswrakken en graffiti verwijderd'. Voorwaar een nobele doelstelling voor één dag. Toen ik gisteravond voor het slapen gaan nog even naar buiten keek, zag ik een straat zonder auto's en fietsen, een mooi gezicht. Alleen jammer van al die bordjes. Toen ik vanochtend om 9.00 uur naar buiten keek zag ik nog steeds een lege straat, nu ook zonder bordjes, nog mooier. Maar het was ook opvallend rustig, er viel geen enkele activiteit te bespeuren, terwijl er toch een hoop werk te verrichten was. De eerste fietsen en auto's werden weer geparkeerd. Nieuwsgierig geworden naar de reden van deze rust belde ik het in de brief vermelde telefoonnummer. 'Ja, het gaat niet door, het is te koud' kreeg ik te horen. Het bleef even stil. Op mijn 'ja, maar de brief is pas gisteren in de bus gegooid en het was gisteren toch net zo koud en eergisteren ook en de week daarvoor, het vriest niet(bij mij op het balkon was het 10gr.C) en het is droog, wat wil je nog meer in februari, dan is het meestal niet zo warm' kwam een chagrijnig 'ja, soms moet je iets op het laatste moment beslissen'. Ik heb de arme telefoniste verder maar met rust gelaten, want ik voelde een onbedaarlijke lachbui opkomen. Gelukkig was het niet te koud om alle bordjes weer te verwijderen. Wie zei ook al weer 'Wat hebben mensen toch tegen ambtenaren? Die mensen doen toch niets.'