Gisteravond zag ik de film The Reader (2008) naar het boek Der Vorleser van Bernhard Schlink. De mooiste, ontroerendste en meest indringende film die ik zag sinds The Hours (2002). Beide films zijn geregisseerd door Stephen Daldry en ze hebben dezelfde uitwerking: na het zien van de film zet je de knop niet zomaar om, de beelden en het verhaal werken nog lang na. Het verhaal speelt in het na-oorlogse Duitsland en strekt zich uit over een periode van veertig jaar. De 15-jarige Michael wordt ingewijd in de liefde door de veel oudere Hannah, een vrouw waar iets mee is en wat dat is ontvouwd zich langzaam. Het is een prachtig in beeld gebracht, knap geconstrueerd verhaal vol verwijzingen, die je pas in de loop van het verhaal gaat zien, het gaat over grote thema's als liefde, schaamte en schuld, over geheimen en daaruit voortvloeiende keuzes met grote gevolgen. De werkelijkheid is vaak anders dan zij op het eerste gezicht lijkt. Terecht genomineerd voor de Oscars van 2009, voor de beste film, beste regie en beste vrouwelijke hoofdrol, gespeeld door Kate Winslet. Pas vanaf 2 april in Nederland te zien, maar zet toch alvast maar in de agenda. Ik voel me bevoorrecht dat ik de film al heb kunnen zien, met dank aan de schenker van de dvd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten