De Amerikaanse invloed op de Europese markt is altijd groot geweest. Ook op de Nederlandse markt, ja de Amsterdamse, hij reikt tot op de Albert Cuyp!

Sex and drugs and ............Barack Obama.
Albert Cuypmarkt, maart 2009

foto: ©hris

Poëtische grondwet

De Vlaamse schrijver David van Reybrouck nodigde dichters uit alle EU-lidstaten uit om een bijdrage te leveren aan de 'Europese grondwet in verzen'. Uiteindelijk hebben 52 dichters meegedaan. Alle lidstaten en alle Europese talen (zelfs het Fries) zijn vertegenwoordigd in de uiteindelijke versie van deze 'poëtische grondwet'. "Poëzie hoeft zich niet afzijdig te houden van politieke en maatschappelijke onderwerpen", aldus van Reybrouck. "Het is politiek in een andere zin, het maakt Europa tot onderwerp van een gesprek, een lang en mooi gesprek tussen geëngageerde inwoners. Dit zijn 52 afzonderlijke stemmen uit alle hoeken van Europa. En tegelijk is het één gedicht." Hieronder artikel 21 over Burgerschap.

Zomertijd

Vannacht gaat de zomertijd in. Om 2.00 uur is het 3.00 uur. In 1916 werd de zomertijd in Nederland voor het eerst ingevoerd, in 1945 weer afgeschaft om in 1977 opnieuw ingevoerd te worden. Was het doel aanvankelijk daglicht en menselijke activiteiten beter te doen samenvallen, de herinvoering in 1977 had tot doel energie te besparen. Het was de tijd van de oliecrisis en de autoloze zondag. Sinds 1981 voeren alle Europese landen op hetzelfde ogenblik de zomer- en wintertijd in. Er doen allerlei verhalen de ronde over de invloed van de zomertijd op ons leven. Onze 'biologische klok' zou ontregeld worden en het aantal hartinfarcten en verkeersongevallen zou toenemen. Volgens de Vlaamse neurologe en slaapdeskundige Ilse de Volder, kan een gezond mens zich snel aanpassen aan dit nieuwe ritme van een uur tijdsverschil. Haar opvatting is dat een mens gewoon voldoende slaap nodig heeft, dus ga vanavond een uurtje eerder naar bed of sta morgen een uur later op. Lijkt me een gezond standpunt. Je kunt je ook problemen laten aanpraten. Dieren kunnen geen klok kijken en passen zich niet aan onze zomertijd aan. Koeien gaan niet vroeger melk geven. Dus voor de boeren geen zomertijd. Mijn 'biologische klok' is al decennia van slag. Dat is heel vermoeiend. Tot nog toe heeft geen klokkenmaker hem kunnen herstellen. Maar het klokje tikt nog, we doen het ermee.

SOS

In het Nederlands moeten samengestelde woorden aan elkaar geschreven worden. Deze regel wordt in toenemende mate met voeten getreden. Het platform Signalering Onjuist Spatiegebruik (SOS) probeert deze ontwikkeling een halt toe te roepen. Op hun website http://www.spatiegebruik.nl/ vind je het meldpunt voor voorbeelden van onjuist spatiegebruik. Foto verplicht. Ieder jaar is een verkiezing van 'de onjuiste spatie van ...'. De winnaar van 2008 werd 'Scheidsrechters te kort' aangetroffen op de website van het Jeugdjournaal. Eervolle vermelding kreeg 'buiten banden betalen, binnen banden gratis', reclame van een fietsenmaker in Haarlem. Het volledige overzicht is te zien op de website. Hieronder de nieuwste signalering.


"Bij het ziekenhuis MCH Westeinde kwamen nogal veel valide bezoekers. Te veel eigenlijk. Dus hebben ze dit bord maar eens neergezet met het vriendelijke verzoek of valide bezoekers nier naar links willen gaan. Dan gaan vanzelf minder validen rechtdoor".

Wakker worden!

Vaak moeite om wakker te blijven?
Misschien dat deze Chinese methode iets voor je is.
Ook handig voor politici die tot in de kleine uurtjes moeten dooronderhandelen over belangrijke kwesties.

(bron: Trouw)

De Bunker

Dacht ik dat De Bunker in Osdorp stond, ook bij de Stopera staat er momenteel een. Tot en met 8 april. Iets minder stevig. Iets minder beveiligd. Voor iedereen toegankelijk. Het is het decor van de reizende tentoonstelling De Bunker. De expositie gaat over de persoonlijke dilemma's waar Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog mee geconfronteerd werden. Met de vraag 'wat zou jij doen?' wordt de bezoeker duidelijk gemaakt voor welke keuzes mensen toen stonden. Laat je de buurjongen bij je onderduiken? Riskeer je je eigen leven om dat van een ander te redden? Is je vriend nog steeds je vriend als zijn vader NSB'er is? Vragen waarvan je hoopt dat je er in werkelijkheid nooit mee te maken krijgt. Pas dan zul je met zekerheid weten wat je antwoord is. En dat kon wel eens anders zijn dan wat je nu denkt of hoopt dat het zal zijn.
Vooral bedoeld dus voor mensen die de oorlog niet meemaakten.

Bijwoners

Bijna alle televisieprogramma's hebben tegenwoordig 'bijwoners'. Omroepen nodigen kijkers daartoe uit. 'Wilt u dit programma een keertje bijwonen, bel ... of mail .... 'Bijwoners' zijn mensen die geen andere bijdrage aan het programma leveren dan aanwezig te zijn. Decoratie, vulling.

Veel mensen willen graag eens 'bijwoner' zijn. Waarom?

Sommigen vinden het leuk om te zien hoe het er aan toegaat in de studio, dat te zien wat je thuis niet ziet. Anderen vinden het leuk om hun favoriete presentator eens in het echt te zien of n'importe welke BN'er dan ook. Maar de meeste mensen vinden het, volgens mij, vooral leuk om zelf eens op tv te zijn. Thuis draait de videorecorder. Deze 'bijwoners' volgen niet het programma. Dat zien ze later thuis wel. Deze mensen zoeken voortdurend de monitors om te zien of ze in beeld zijn. Hun hoofden draaien van links naar rechts en valt hun hoofd weg achter iemand anders dan verrekken zij hun halsspier om toch vooral zo veel mogelijk in beeld te zijn. Je moet er wat voor overhebben. Ook stoten ze hun metgezel aan om het plezier te delen. Soms wordt er zelfs gezwaaid. Het punt is nu: ik zie hen ook. En mijn probleem is, dat mijn aandacht volledig naar hen wordt toegetrokken. Het lukt me niet om hen niet te zien. Zo worden 'bijwoners' voor mij stoorzenders. Is dit een zeldzame afwijking of zijn er meer mensen die hier last van hebben?

Bar nieuws

"Ja, het weer dan nog. Eh, blijft het zo lekker, Marco?" "Ja, het ziet er prima uit, voor in ieder geval nog de zaterdag". Jeanet Schuurman hangt aan de NOS-bar tegen het einde van het zesuurjournaal, dat tegenwoordig staande gepresenteerd wordt. Waarom geen wijntje erbij? Het is toch borreltijd.

Windows.21

Dit zijn foto's uit Het Dierenparadijs. Dat bestaat sinds 1936 en bevindt zich aan de Amsterdamse Ceintuurbaan. Wie er in komt en wie niet wordt bepaald door de baas. Een slang is er nog niet gesignaleerd.

Kinderboerderij De Pijp

Ingesloten tussen het Okurahotel, verzorgingshuis d'Oude Raai en de woningen aan de Lizzy Ansinghstraat ligt kinderboerderij De Pijp. Heel onopvallend, je moet het echt weten, een klein poortje onderdoor en ineens bevind je je tussen vogels van verschillend pluimage, konijnen, schapen, geiten, ezels en varkens. Vanmiddag liep ik er even binnen en portretteerde een aantal van de hoofdrolspelers.

Ezel Kobus

Baboeschka, een zevenjarige angorageit, die met haar 'out-of-bed-look' helemaal bijdetijds is. En hieronder Roos, een vijftienjarige Toggenburger geit, een van de senioren.

Als ik oud ben en niet meer zelfstandig kan wonen wil ik naar d'Oude Raai, om de hoek van de Schilderskade, een kamer aan de achterkant, met uitzicht op de kinderboerderij. Dan kan ik - desnoods met behulp van een verrekijker - vanuit mijn raam genieten van de dieren en de kinderen. Een geluk bij een ongeluk.

Deskundigheid

Het vorige stukje deed me terugdenken aan een beroepskeuzetest die ooit moest ondergaan. Een onderdeel bestond uit een serie vragen in de trant van "Wat zou je doen als .... '. Je had keus uit twee antwoorden, A of B. Bij vrijwel iedere vraag dacht ik 'geen van tweeën'. Toen ik dit meldde aan degene die de test afnam was het antwoord: "je moet er niet te lang bij nadenken, gewoon het eerste invullen dat bij je opkomt". En dat was nou net 'geen van tweeën' en daar had ik niet lang over na hoeven denken. Nou, dat kon niet. Het moest A of B zijn. Meer smaken waren er niet. Dan rest je de keuze tussen de test weigeren te maken of de test - naar jouw gevoel - onjuist invullen. In beide gevallen zullen er conlusies getrokken worden ten aanzien van je persoonlijkheid en mogelijke geschiktheid voor bepaalde banen of functies. Sinds deze ervaring zet ik vraagtekens bij de betrouwbaarheid van dergelijke onderzoeken. Natuurlijk, het is een vak apart om zulke tests te ontwikkelen, deskundigen zullen ongetwijfeld een verklaring hebben voor deze aanpak. Ik ben tenslotte maar een leek. Maar vertrouwde ik ooit blindelings op deskundigen, naarmate je langer leeft, gaat dat vanzelf over. Vele deskundigen passeerden al 'mijn revue' en menigeen viel daarbij van zijn troon. Financiële experts zijn recentelijk aan mijn lijstje toegevoegd. En doen wat als eerste bij je opkomt is - in het algemeen - volgens mij niet echt aanbevelenswaardig. Even nadenken meestal wel.

Onbewust asociaal

De Stichting Ideële Reclame heeft tot doel 'onderbelichte maatschappelijke problemen zichtbaar te maken', onder het motto 'de maatschappij dat zijn wij'. Dat doet SIRE al sinds 1967. Prima. Je zou willen dat het niet nodig was, maar helaas leert de praktijk ons anders. Deze week startte de nieuwste campagne onder de naam 'Onbewust Asociaal'. Vrijwel alle Nederlanders ergeren zich regelmatig aan asociaal gedrag van anderen, maar 95% van diezelfde Nederlanders maakt zich er zelf ook regelmatig schuldig aan, vaak onbewust (?). Blijkbaar vindt niet iedereen hetzelfde gedrag asociaal, vooral niet het zijne. Het is een bekend gegeven dat mensen een kritischer oog hebben voor het gedrag van anderen dan dat van henzelf. Zelfreflectie en zelfkritiek zijn niet 's mensen sterkste eigenschappen. Met deze campagne hoopt SIRE ons bewuster te maken van ons - door anderen ongewenste - gedrag in de hoop dat wij ons leven zullen beteren en daarmee bijdragen aan een prettiger samenleving. Op de website http://www.sire.nl/ zijn filmpjes te zien met voorbeelden van asociaal gedrag. Bovendien kun je testen hoe asociaal je zelf bent. Maar hoe betrouwbaar is zo'n test? Wie test de tests? Je hebt reacties nodig van mensen die een test voor het eerst maken om fouten op te sporen. En daar schort het vaak aan. Handleidingen en gebruiksaanwijzingen worden ook geschreven door mensen die de materie van haver tot gort kennen. Zij laten informatie achterwege die voor een leek onontbeerlijk zijn. Iedereen die wel eens een videorecorder heeft programmeerd of een kast van Ikea in elkaar heeft gezet kan hierover meepraten. Een gratis tip voor de 'Bond tegen het Vloeken': campagne voeren tegen slechte gebruiksaanwijzingen. Dat scheelt een hoop gevloek.

Maar terug naar de test over - al dan niet onbewust - asociaal gedrag. Een van de vragen luidt 'Erger je je wel eens als je geen zitplaats hebt in het openbaar vervoer?', gekoppeld aan de vraag 'Zet je wel eens een tas naast je neer in het openbaar vervoer?'. Als je hier dinsdag jl. (de eerste dag van de campagne) de combinatie nee/ja op antwoordde scoorde je flink op deze vraag, op asociaal gedrag dan wel te verstaan. ?????????????? Nee, ik erger me niet als ik geen zitplaats heb in het openbaar vervoer. Zijn er zitplaatsen bezet door tassen of kinderen die op schoot genomen kunnen worden, dan vraag ik vriendelijk of ik daar mag zitten. Daar heeft nog nooit iemand nee op gezegd. En ja, ik zet wel eens een tas naast mij neer in het openbaar vervoer. Gek hè. Maar alleen als er genoeg plaats is en bij iedere halte let ik op of er mensen instappen die naast mij plaats willen nemen. Dan zet ik mijn tas op de grond of op mijn schoot. Ik durf wel te beweren dat er nog nooit iemand niet heeft kunnen zitten in het openbaar vervoer vanwege mijn tas. Toch was mijn score dinsdag dat 25 mensen per maand zich aan mijn gedrag ergeren! Zo vaak zit ik bij lange na niet in de tram of trein! Er zijn waarschijnlijk veel reacties binnengekomen, want woensdag was de vraag al uitgebreid met 'hoe vaak reis je met het openbaar vervoer?' en 'reis je in de spits?', maar mijn handelwijze leverde woensdag toch nog altijd 35 Nederlanders per jaar op die zich aan mijn gedrag storen.

Volgens SIRE een lage, dus prima score! Toch zou ik graag willen weten wie die 35 mensen zijn.

Open deuren

Hoe open kan een deur zijn?
Veel mensen zullen bij een bericht als dit denken: nou, nou, wat een ontdekking zeg, dat had ik je ook wel kunnen vertellen. Maar eerst moet een veronderstelling wetenschappelijk bewezen worden voor het een feit is. Nu is het dan zover.
Ik weet er nog een. Reclame voor lenen zet aan tot lenen. Vooral mensen met weinig geld zijn er gevoelig voor. Ondanks kredietcrisis en rap toenemende aantallen mensen in de schuldhulpverlening mogen deze spotjes nog steeds uitgezonden worden. Snap jij het? Ik niet.

Lente in de Hortus

Ook plantjes hebben tegenwoordig een streepjescode.

foto's © Chris

Windows.20

In legpuzzelatelier De Zaag, 2e Van der Helststraat 75 te Amsterdam, vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. De 'figuurzager', een sympathieke wat oudere heer, begon dit bedrijfje puur uit liefhebberij. Het ademt een ouderwetse sfeer. Hij neemt alle tijd om uw persoonlijke wensen te bespreken. Hij neemt ook alle tijd om de puzzel te maken. Op tijd bestellen dus. Het populairst zijn de naampuzzels, waarin vorm, kleur en taal verwerkt zijn, waardoor een kind er een paar jaar mee vooruitkan. Een erg leuk cadeautje. Voor meer informatie http://www.legpuzzelatelier.nl/

Zingende zaag

De laatste keer dat ik iemand een zingende zaag zag bespelen is lang geleden. Het was in het Vondelpark, waar Fay Lovsky in het Openluchttheater een staaltje van haar kunnen op dit gereedschap (of moet ik zeggen instrument) ten beste gaf. Afgelopen vrijdag trof ik op de Albert Cuypmarkt een muzikaal duo luisterend naar de naam Bad Kitten. Een combinatie van elektrische gitaar en zingende zaag. Naar de naam te oordelen zou je verwachten dat zij slechts kattengejank ten gehore zouden brengen, maar dat viel alleszins mee. Ze spelen Hillbilly-muziek, een muziekstroming die ontstond in de VS in de jaren twintig van de vorige eeuw en die vernoemd is naar de Hillbilly's, zoals de arme, vaak analfabete, beetje asociale witte plattelandbewoners toendertijd genoemd werden. 'White trash' zou je nu oneerbiedig zeggen. Terwijl ik stond te luisteren stopte er een man met fiets die zijn voeten niet stil kon houden op deze muziek. Enigzins schuchter begon hij voorzichtig te tapdansen, een beetje in zichzelf gekeerd. Het blijft mooi om te zien wat muziek met mensen doet.

De 'Club van Rome' viert carnaval in Duitsland

Mijn bedoeling is mijn weblog luchtig te houden en zware complexe onderwerpen te mijden. Daar zijn weer andere podia voor. Een enkele keer echter maak ik een uitzondering, als het me echt te gortig wordt. Zoals nu. Op het moment dat ik een stukje als hierboven lees, denk ook ik dat de islam een achterlijke godsdienst is.

En de Rooms Katholieke Kerk erbij.

Scheiten en lijgers

Dit is een scheit. Een scheit? hoor ik je denken. Ja, een scheit, een kruising tussen een schaap en een geit. Vorige week werd er een geboren in Gelderland. Het was niet de eerste keer, maar het is wel heel zeldzaam. De eicellen van het schaap zouden de zaadcellen van de geit normaal gesproken moeten afstoten, omdat ze te verschillend zijn. Maar een enkele keer gebeurt dat dus niet. Met een scheit als gevolg.

Dit is een lijger. Een lijger? hoor ik je denken. Ja, een lijger, een kruising tussen leeuw en tijger. Hij heeft het lijf van een leeuw, maar de vacht, de tekening van een tijger. Ze bestaan echt.

Van zulke berichtjes slaat mijn fantasie op hol. Biologisch mag het dan allemaal niet mogelijk zijn, maar als je het nu eens puur taalkundig benadert? Gewoon voor de grap, als taalspelletje? Dan wordt het jong van een schaap en een bok, een schok; dat van een konijn en een haas een kaas; het kind van een muis en een rat is een mat (en het piept niet maar geeft ruis); een wolf en een hond baren een wond en een panda en een beer krijgen een peer; en krijgen een snoek en een baars een boek? Het jong van een raaf en een kauw is gewoon rauw, maar dat van een gaai en een raaf juist weer gaaf; en uit het ei van een kauw en een duif kruipt een kuif. En het product van een gans en een zwaan, is dat een zwans of toch liever maar gaan? Dit soort hersenspinsels nu kunnen mij wel eens een poosje wakker houden, wat mij op de volgende vraag brengt: waarom heet een scheit geen gaap?

Bevrijdend toiletbezoek

De rubriek Plein 2 in de Trouw van 11 maart ging over hoe Nederlandse politici zich verhouden tot de grote politieke leiders der aarde. Wie herinnert zich niet de onbeholpenheid van Jan Peter Balkenende en Jaap de Hoop Scheffer bij hun eerste bezoek aan George W. Bush. Ze waren zo onder de indruk van het feit dat de machtigste man ter wereld, die in feite niet meer was dan een wat simpele cowboy, hen wilde ontvangen, dat ze zich geen houding wisten te geven.
Bovenstaand stukje is het hilarische verslag van de ontmoeting tussen Ed van Thijn, toen burgemeester van Amsterdam en Nelson Mandela, net vrijgekomen na 27 gevangenschap, en waaruit nog weer eens blijkt welk een krachtig wapen humor is.

Ed van Thijn vertelde de anekdote in het toneelstuk Amandla! van John van Leerdam. Het stuk gaat over de antiapartheidsstrijd in Zuid-Afrika en werd in 2008 opgevoerd. Meerdere politici speelden er een rol in. Regisseur en voormalig artistiek leider van het Cosmic Theater in Amsterdam John van Leerdam, theaterdier in hart en nieren, zit sinds 2003 in de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dagelijks geconfronteerd met het toneelspel van menig politicus in het theater dat Tweede Kamer heet, moet bij hem het idee ontstaan zijn om de - het acteren gewoon zijnde - politici te laten figureren in het echte werk, een serieuze theaterproductie, een symbiose van amateurs en professionals in stukken over politieke kwesties. Wouter Bos, die eigenlijk acteur had willen worden (en dat in zekere zin ook geworden is, vooral de laatste tijd speelt hij zijn glansrol als minister van financiën) debuteerde in 2005 in De tranen van Den Uyl , een stuk over de decembermoorden in Suriname. Vorig jaar was er dan Amandla!, waarin ook Femke Halsema en Klaas de Vries meededen en er zal vast wel een nieuw stuk in de maak zijn. Misschien over de worsteling van Nederland met de multiculturele samenleving? Hoe dan ook, John doet zichzelf een plezier omdat hij zo zijn grote liefde, het theater, niet geheel hoeft op te offeren aan de politiek. Hij doet de theaterwereld een plezier, omdat hij hiermee veel publiek naar het theater weet te lokken. Veel mensen zien nu eenmaal graag eens een bekende Nederlander in het echt. En hij doet de politici een plezier, want die hoeven voor één keer nu eens niet te proberen te verhullen dat ze toneelspelen.

Mussenwoorden

Nog één keer Boekenweek, dan houd ik op. Schrijver Peter Müller en verpleeghuisarts en columnist Bert Keizer stelden een boek samen met de titel Een absolute mus. Hierin zijn vijftig zogenaamde mussenwoorden verzameld, woorden waarin mus voorkomt. Zoals daar zijn humus, catechismus, musculair, hippopotamus, Erasmus, museum, et cetera. De samenstellers nodigden een keur aan schrijvers en illustrators uit voor een begeleidende tekst en een toepasselijke illustratie. Dit geestige boek wordt 14 maart gepresenteerd bij de opening van de gelijknamige tentoonstelling in de Centrale Bibliotheek van Den Haag.
Voor meer informatie www.bibliotheekdenhaag.nl/agenda

P. Müller en Bert Keizer: Een abolute mus, uitgeverij Müller, euro 12.90. Met een voorwoord van Hugo Brandt Corstius.

de intimus

Schrijvers en hun huisdieren

Gisteravond in het NOS-journaal van 20.00 uur - in het kader van het Boekenbal - schrijvers en hun huisdier onder het motto 'toon mij uw huisdier en ik zal zeggen wie u bent'.

Thomas toont ons heer Bons, 'die voelt dat eten iets is wat je samen moet doen'

Mensje toont haar Abessijnse kater, 'samen met wie zij oud hoopt te worden'

en Charlotte toont Pieter, een 'vieve driejarige jongen, wij houden van hem en hij houdt van ons, dat is genoeg'

Zo, dan weten we nu eindelijk wie jullie zijn.

Bok in de literaire zoo

Fleur Bok mocht voor AT-5 verslag doen van het Boekenbal. Zou er op grond van haar naam voor haar gekozen zijn? Het dier staat immers centraal in deze Boekenweek. Maar een geile bok op een Boekenbal ........., als dat maar goed gegaan is.