Bijna alle televisieprogramma's hebben tegenwoordig 'bijwoners'. Omroepen nodigen kijkers daartoe uit. 'Wilt u dit programma een keertje bijwonen, bel ... of mail .... 'Bijwoners' zijn mensen die geen andere bijdrage aan het programma leveren dan aanwezig te zijn. Decoratie, vulling.
Veel mensen willen graag eens 'bijwoner' zijn. Waarom?
Sommigen vinden het leuk om te zien hoe het er aan toegaat in de studio, dat te zien wat je thuis niet ziet. Anderen vinden het leuk om hun favoriete presentator eens in het echt te zien of n'importe welke BN'er dan ook. Maar de meeste mensen vinden het, volgens mij, vooral leuk om zelf eens op tv te zijn. Thuis draait de videorecorder. Deze 'bijwoners' volgen niet het programma. Dat zien ze later thuis wel. Deze mensen zoeken voortdurend de monitors om te zien of ze in beeld zijn. Hun hoofden draaien van links naar rechts en valt hun hoofd weg achter iemand anders dan verrekken zij hun halsspier om toch vooral zo veel mogelijk in beeld te zijn. Je moet er wat voor overhebben. Ook stoten ze hun metgezel aan om het plezier te delen. Soms wordt er zelfs gezwaaid. Het punt is nu: ik zie hen ook. En mijn probleem is, dat mijn aandacht volledig naar hen wordt toegetrokken. Het lukt me niet om hen niet te zien. Zo worden 'bijwoners' voor mij stoorzenders. Is dit een zeldzame afwijking of zijn er meer mensen die hier last van hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten