Bevrijdend toiletbezoek

De rubriek Plein 2 in de Trouw van 11 maart ging over hoe Nederlandse politici zich verhouden tot de grote politieke leiders der aarde. Wie herinnert zich niet de onbeholpenheid van Jan Peter Balkenende en Jaap de Hoop Scheffer bij hun eerste bezoek aan George W. Bush. Ze waren zo onder de indruk van het feit dat de machtigste man ter wereld, die in feite niet meer was dan een wat simpele cowboy, hen wilde ontvangen, dat ze zich geen houding wisten te geven.
Bovenstaand stukje is het hilarische verslag van de ontmoeting tussen Ed van Thijn, toen burgemeester van Amsterdam en Nelson Mandela, net vrijgekomen na 27 gevangenschap, en waaruit nog weer eens blijkt welk een krachtig wapen humor is.

Ed van Thijn vertelde de anekdote in het toneelstuk Amandla! van John van Leerdam. Het stuk gaat over de antiapartheidsstrijd in Zuid-Afrika en werd in 2008 opgevoerd. Meerdere politici speelden er een rol in. Regisseur en voormalig artistiek leider van het Cosmic Theater in Amsterdam John van Leerdam, theaterdier in hart en nieren, zit sinds 2003 in de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dagelijks geconfronteerd met het toneelspel van menig politicus in het theater dat Tweede Kamer heet, moet bij hem het idee ontstaan zijn om de - het acteren gewoon zijnde - politici te laten figureren in het echte werk, een serieuze theaterproductie, een symbiose van amateurs en professionals in stukken over politieke kwesties. Wouter Bos, die eigenlijk acteur had willen worden (en dat in zekere zin ook geworden is, vooral de laatste tijd speelt hij zijn glansrol als minister van financiën) debuteerde in 2005 in De tranen van Den Uyl , een stuk over de decembermoorden in Suriname. Vorig jaar was er dan Amandla!, waarin ook Femke Halsema en Klaas de Vries meededen en er zal vast wel een nieuw stuk in de maak zijn. Misschien over de worsteling van Nederland met de multiculturele samenleving? Hoe dan ook, John doet zichzelf een plezier omdat hij zo zijn grote liefde, het theater, niet geheel hoeft op te offeren aan de politiek. Hij doet de theaterwereld een plezier, omdat hij hiermee veel publiek naar het theater weet te lokken. Veel mensen zien nu eenmaal graag eens een bekende Nederlander in het echt. En hij doet de politici een plezier, want die hoeven voor één keer nu eens niet te proberen te verhullen dat ze toneelspelen.